Tworzenie dostępnych aplikacji internetowych stało się nie tylko obowiązkiem moralnym, ale także koniecznością prawną i biznesową. W 2025 roku WCAG 2.2 wyznacza standardy zgodności w przestrzeni cyfrowej. Przestrzeganie tych wytycznych zapewnia, że osoby z niepełnosprawnościami mogą skutecznie poruszać się po witrynie, rozumieć jej zawartość i z nią współdziałać, co z kolei poszerza grono odbiorców i potwierdza odpowiedzialność społeczną firmy.
Zapewnienie kompatybilności treści z czytnikami ekranu wymaga stosowania semantycznego HTML i prawidłowych ról ARIA. Używaj natywnych elementów HTML takich jak button, nav i main, aby technologie wspomagające mogły właściwie interpretować treść. Unikaj stosowania ogólnych tagów div i span dla elementów interaktywnych, chyba że są poprawnie wzbogacone atrybutami ARIA jak aria-label lub aria-labelledby.
Czytniki ekranu opierają się na właściwej strukturze dokumentu. Używaj poziomów nagłówków w kolejności i unikaj przeskakiwania poziomów, np. nie przechodź z h2 do h4. Upewnij się, że każdy tag img zawiera znaczący atrybut alt, a jeśli jest dekoracyjny – użyj pustego alt.
Dynamiczne aktualizacje treści powinny być ogłaszane czytnikom ekranu za pomocą regionów na żywo, np. aria-live polite. Jest to istotne w przypadku powiadomień, walidacji formularzy i treści ładowanych dynamicznie.
WCAG 2.2 podkreśla, że cała funkcjonalność musi być dostępna za pomocą klawiatury. Unikaj obsługi zdarzeń tylko myszą jak onClick bez odpowiedników onKeyPress lub onKeyDown. Elementy muszą otrzymywać fokus w logicznej kolejności, co osiąga się przez poprawną kolejność DOM i zarządzanie tabindex.
Stosuj pseudoklasę focus-visible do stylizacji elementów w fokusie, aby użytkownicy klawiatury mogli widzieć, gdzie się znajdują. Nie usuwaj obramowań bez ich zastąpienia wyraźnym wskaźnikiem.
JavaScript powinien przechwytywać fokus w modalu i przywracać go po zamknięciu. Nieprawidłowe zarządzanie fokusem pogarsza doświadczenie użytkownika i może skutkować niezgodnością z wytycznymi.
Jasność wizualna jest kluczowa dla osób z ograniczonym wzrokiem lub daltonizmem. WCAG 2.2 zaleca współczynnik kontrastu minimum 4.5 do 1 dla zwykłego tekstu i 3 do 1 dla dużego tekstu. Narzędzia takie jak WebAIM Contrast Checker czy Adobe Colour Contrast Analyser pomagają w ocenie kontrastu.
Nie polegaj wyłącznie na kolorze do przekazywania informacji. Kolorowe wskaźniki należy uzupełniać etykietami tekstowymi lub ikonami. Na przykład czerwony obramowany błąd powinien być dodatkowo opisany tekstowo.
Preferencje trybu ciemnego powinny być uwzględnione za pomocą zapytań CSS prefers-color-scheme. Testuj kombinacje kolorów w obu trybach, aby zapewnić dobrą użyteczność w różnych warunkach.
Używaj narzędzi automatycznych, aby wcześnie wykrywać błędy dostępności. Lighthouse oferuje oceny i zalecenia w zakresie dostępności. Wskazuje problemy jak brakujące atrybuty ARIA czy niski kontrast.
Axe-core dostarcza szczegółowych analiz i łatwo integruje się z CI/CD lub jako rozszerzenie przeglądarki. Wskazuje błędy etykiet formularzy, pułapki fokusu i niedostępne komponenty.
tota11y nakłada wskaźniki błędów bezpośrednio na stronie, co ułatwia poprawki podczas projektowania interfejsu.
Interaktywność oparta na JavaScript nie powinna utrudniać dostępności. Unikaj komponentów opartych tylko na kliknięciach, które nie działają bez JavaScript. W miarę możliwości wzbogacaj natywne elementy zamiast budować niestandardowe od podstaw.
Niestandardowe rozwijane menu, modale i suwaki muszą być dostępne klawiaturowo i zgodne z czytnikami ekranu. Oznacza to m.in. stosowanie atrybutów ARIA: role dialog, aria-modal true oraz odpowiednie etykiety aria-labelledby i aria-describedby.
Zapewnij, aby dynamiczne treści były dostępne przez użycie regionów live i odpowiedniego oznaczenia zmian.
Rozpoczynaj tworzenie z funkcjonalnym kodem HTML, a następnie wzbogacaj go o JavaScript. Zapewnia to podstawową dostępność nawet w przypadku braku obsługi JS.
Stosuj detekcję funkcji, aby ocenić możliwości przeglądarki przed uruchomieniem zaawansowanych interakcji. Zawsze oferuj alternatywę, np. klasyczny formularz dla interfejsów AJAX.
Stopniowa degradacja wspiera starsze urządzenia i użytkowników z ograniczonymi możliwościami, zachowując kluczowe funkcje i rozszerzając je dla bardziej zaawansowanych środowisk.